3 Şubat 2011 Perşembe

yüreğim parmaklarımdan damlayacak

kaideleri bozmayan istisnaları seviyorum. kaideler dışında her şeyi bozuyorlar. reha erdem'in kosmos'unu sekizinci izleyişimde bunu düşündüm. en son ne vakit böylesine büyük bir zevk almıştım? suç ve ceza? tutunamayanlar? uykuların doğusu? stalker? in bruges?
her izleyişte ayrı bir haz. birinde tevrat'ın ilk tabletlerini elinde tuttuğunu varsayarken, diğerinde tanrıça inanna'nın sıcacık göğüslerine yapışıyorsun. birinde selim ışık'la sohbet ederken, diğerinde kar tanelerine biniyorsun. birinde pencereden fırlayıp uçarken, diğerinde çok...
ama ne yaparsan yap, yaptığın şey hep çok oluyor.

- on sekize kadar yolu var.

0 yorum: